CHILDREN'S OF HEAVEN (1997)

நல்ல படம் எடுக்க லட்சம் லட்சமாக பணம் வேண்டுமென்று யார் சொன்னது?? ஒரு ஜோடி ஷூ போதுமென்பது மஜித்தின் வாதம்!

உலகதிரைப்பட பிரியர்களின் பட்டியலில் முக்கிய இடம்பெறும் தலைசிறந்த இயக்குனர். இவரது திரைப்படங்களில் இது தான் தேவையென்று என்ற வரையறைக்குள் அடங்காமல் ஒரு நிகழ்வை, சராசரி மனிதனின் வாழ்க்கை, அவன் வாழ்வின் ஒரு சில நாட்கள், சில மணிதுளிகளை அப்படியே சொல்லுவது இவரது பாணி. இவரது திரைப்படங்கள் வாழ்வின் விளிம்பு நிலை மக்களின் வாழ்வை சொல்லும் நகைசுவையோடு கூடிய கதைகளே மேலும் சொல்ல போனால்.... இவரது பல திரைப்படங்கள் உலக பிரசத்தி பெற்றவை

இந்த திரைப்படம் 95 நிமிடங்கள் மட்டுமே ஓடினாலும், நினைவில் அழுத்தமாக இடம் பிடிக்கிற படம். நான் பார்த்த மிகச்சிறந்த படங்களில் ஒன்று எனக்கு பிடித்தமான நான் கண்டு ரசித்த முதல் வேற்று மொழி திரைப்படம் Children of heaven இந்தப்படத்தை பற்றி பலர் எழுதியிருந்தாலும் நானும் எழுத வேண்டும் என்ற சின்ன ஆசை.

சரி படத்திற்கு வருவோம்,

அழகான பிங்க் நிற ஷூ ஒன்றை தைத்துக் கொண்டிருக்கிறார் ஒருவர். மீண்டும் அணிவதற்கு ஏதுவாக அதை மாற்றுகிறார் அதை பெற்றுக் கொண்டு புறப்படுகிறான் பத்து வயது இருக்கும் அலி.

உருளைக்கிழங்குகள் வாங்க காய்கறிக் கடைக்கு வெளியே ஷூ இருக்கும் தன்னுடைய பைகளை வைத்து விட்டு செல்கிறான். காய்கறிக்கடைக்கிறார் இதற்கு மேல் கணக்கில் வைத்துக் கொள்ள முடியாதென அடுத்த முறை பணத்தை கொடுக்குமாறு அலியிடம் சொல்கிறார்.

அழுகிய காய்கறிகளை அள்ளிச் செல்லும் தள்ளுவண்டி அங்கு வருகிறது. தவறுதலாக அந்த ஷூ இருக்கும் பை எடுத்துச் செல்லப்பட்டுவிடுகிறது. அம்மாவிடம் இதைப் பற்றிச் சொல்லுவதாக கூறிவிட்டு வெளியே வந்தால், ஷூக்களை காணவில்லை.., தேடிப் பார்க்கையில் தவறுதலாக காய்கறி கூடைகளை கீழே தள்ளிவிட காய்கறிக் கடைக்காரர் அவனை அங்கிருந்து துரத்திவிடுகிறார்.

வேகமாக வீட்டுக்கு ஓடுகிறான் அலி. தெருவில் நுழையும் போதே அவர்கள் வீட்டின் உரிமையாளர் வாடகை கேட்டு அம்மாவை சத்தம் போட்டுக்கொண்டிருப்பது தெரிகிறது. வீட்டின் உள்ளே அவனது ஆறு வயது தங்கை சாரா சில நாட்களுக்கு முன்னால் பிறந்த தம்பியை தூங்க வைத்துக்கொண்டிருக்கிறாள். தயங்கி தயங்கி அவளிடம் ஷூக்கள் தொலைந்ததை சொல்கிறான். அடுத்த நாள் தான் பள்ளிக்கு போகமாட்டேனென அழுகிறாள்.

அம்மாவிடம் இதை சொல்ல வேண்டாமென கெஞ்சுகிறான்.ஷூக்களை எப்படியும் கண்டுபிடித்துவிடுவதாக கூறுகிறான்.ஷூக்களை மீண்டும் தேட செல்கிறான்.

அம்மாவுக்கு உடம்பு முடியவில்லை என்று தெரிந்தும் அவளுக்கு எந்த உதவியையும் அலி செய்வதில்லை என்று அப்பாவுக்கு கோபம். அலியும் சாராவும் அமைதியாக வீட்டுப்பாடம் படித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். சாரா யாராவது கவனிக்கிறார்களா என்று பார்த்துவிட்டு,

“நாளைக்கு நான் பள்ளிக்கு எப்படி செல்வது?” என்று நோட்டில் எழுதி அலியிடம் காண்பிக்கிறாள். அப்பா அம்மாவுக்கு தெரியாமல் இப்படி எழுதியபடி அவர்கள் ஒரு முடிவுக்கு வருகிறார்கள். இரானில் பெண்களுக்கு அதிகாலை முதல் மதியம் வரையும், ஆண்களுக்கு மதியம் முதல் மாலை வரை பள்ளி வகுப்புகள் நடைபெறும். ஆக, சாரா காலையில் அண்ணனுடைய ஷூவை அணிந்து கொண்டு பள்ளிக்கு போவதாகாவும், பள்ளி முடிந்ததும் வழியில் காத்துக்கொண்டிருக்கும் அண்ணனிடம் ஷூக்களை தந்துவிடுவதாகவும் முடிவு செய்கிறார்கள். இப்படியாக அப்பா அம்மாவுக்கு தெரியாமல் சமாளிக்கலாம் என்பது அவர்களின் எண்ணம்.இரு வெவ்வேறு கோடிகளில் இருக்கிறது இருவரின் பள்ளிகளும். பள்ளி முடிந்ததும் . வழியில் அண்ணன் காத்துக்கொண்டிருக்க மூச்சு வாங்க ஓடுகிறார்கள். யாருமில்லாத சந்து ஒன்றில் காத்திருக்கும் அலியும் அவளும் ஷூக்களை மாற்றிகொண்டு ஒரு வார்த்தை பேசாமல் எதிர் எதிர் பக்கம் ஓடுகிறார்கள் இருவரும்.

சில நாட்கள் இப்படியே ஒடுகிறது. ஒரு நாள் காலையில் பள்ளி வழிபாட்டு கூட்டத்தில் நின்றபடி தன் ஷூவையும் மற்றவர்களில் ஷூக்களையும் ஏக்கமாக பார்க்கிறாள் சாரா. வரிசையாக ஒவ்வொரு ஷூவாக பார்த்தபடி வருகையில் கண்ணில் படுகிறது அந்த பிங்க் ஷூ. இடைவேளையில் சாரா வெளியே வந்து அந்த மைதானம் முழுக்க இருக்கும் குழந்தைகளின் கால்களை பார்த்தபடி இருக்க ஒரு சிறுமி பிங்க் நிற ஷூ-வை அணிந்து இருக்கிறாள்.அவள் பெயர் ரோயா, இருவருக்கும் இடையே மலர்கிறது நட்பு.

வீட்டின் ஏழ்மையை அத்தனை சிறு வயதில் புரிந்துகொண்டு இந்த இருவரும் ஒரு ஜோடி ஷூவிற்காக படும் அவஸ்தைகளை கவிதைக்கு உரிய அழகோடு விவரிக்கிறது படம்!

ஒரு நாள் அப்படி அவள் ஓடுகையில் ஒரு ஷூ சாலையோர கால்வாயில் விழுந்து அடித்து கொண்டு செல்ல, சாரா அதை துரத்தி கொண்டு செல்லும் காட்சி நான் இதுவரை பார்த்திலேயே மிகச் சிறந்த காட்சி! கிழிந்த காலணியுடன் ஓடி பந்தயத்தில் வென்ற சிறுவனின் ரணப்பட்ட கால்களை, அவனது காயங்களை மீன்தொட்டியிலுள்ள மீன்கள் மெல்ல கடிப்பதுபோல அமைத்திருப்பார் சினிமாவில் கவிதை சொல்ல முடியும் என்பதற்கு அந்த க்ளைமாக்ஸ் அழுத்தமான உதாரணம்!

ஏழ்மையை இத்தனை அழகாக சொல்ல முடியுமா? அத்தனை அழகான சாராவும் பொறுப்பான அண்ணனாக அலியும், .சட் சட்டென சண்டை போடுவதும் சமாதானம் ஆவதும், சாமர்த்தியமாக ஷூ இல்லாமல் சமாளிப்பதும் அத்தனை அறிவும் அழகும் அக்குழந்தைகள்! உடம்பு முடியாத அம்மாவுக்கு உதவுவது, கஷ்டப்படும் அப்பாவிடம் ஷூ கேட்கக் கூடாது என்பதற்காக மேற்கொள்ளும் சாகசங்களென, தலைப்புக்கு ஏற்ப “CHILDREN'S OF HEAVEN”.

La Haine (1995) -"The Hate"

Three Young Friends... One Last Chance.....

இப்போழுதுதான் நேரம் கிடைத்தது.. உங்களை சந்திக்க என்னை பின்னுட்டி கொண்டு இருப்பவர்களுக்கு நன்றி

La Haine தற்செயலாகப் பார்க்கக் கிடைத்து மிகுந்த அதிர்ச்சியையும் ஆச்சரியத்தையும் அளித்த பிரெஞ்சு திரைப்படம்,

Vinz, அவனது நண்பர்கள் Saïd, & Hubert ஆகியோரின் கலவரத்திற்கு பின்னான 24 மணிநேர வாழ்க்கை திரையில்.....

Vinz, Saïd, & Hubert மூவரும் வேலையற்ற இளைஞர்கள். நண்பர்கள் ஆனாலும் மூவரும் தனித்தனி சுபவம் கொண்டவர்கள்

Vinz எளிதில் உணர்ச்சிவசப்படக் கூடியவன். எப்போதும் சண்டைக்குத் தயாராகயிருப்பவன்.

Hubert உடல்வலிமையுடையவன் என்றாலும் எந்த பிரச்சனையிலும் சிக்காது அமைதியான வாழ்க்கை வாழ விரும்புபவன். கலவரத்தில் தன் உடற்பயிற்சிக் கூடம் கொளுத்தப்பட்டதையும் அமைதியாக ஏற்றுக்கொள்பவன்.

Saïd எதைப் பற்றியும் கவலைகொள்ளாத மற்ற இருவர் அளவுக்கு முதிர்ச்சியடையாத சராசரி இளைஞன்.

இப்படி தங்கள் வாழ்க்கை தருணத்தில் ஒரு நாள் பாரிஸ் நகரின் புறநகர் பகுதியில் நடக்கும் கலவரத்தில் இளைஞன் போலீலால் தாக்கப்பட்டு உயிருக்கு ஆபத்தான நிலையில் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்படுகிறான். அக்கலவரத்தில் காவல் அதிகாரி ஒருவர் தன் கைத்துப்பாக்கியைத் தொலைத்துவிடுகிறார். அத்துப்பாக்கி தக்கப்பட்ட இளைஞனின் நண்பனான Vinz கையில் கிடைக்கிறது. அத்துப்பாக்கி தன்னிடம் இருப்பதாக Vinz சொல்லும்போது அதனால் பிரச்சனை ஏற்படுமென்றும் அதை தூக்கியெறியுமாறும் Hubert கூறுகிறான்.அதை மறுக்கும் Vinz மருத்துவமனையில் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலையில் இருக்கும் நண்பன் இறந்தால் ஒரு போலீஸையாவது சுட்டுக் கொல்லவேண்டுமென்று கூறுகிறான்.

மூன்று நபர்களும் துப்பாக்கியுடன் பாரீஸுக்குச் செல்கின்றனர். அங்கு அவர்கள் பல வகையான மனிதர்களை சந்திக்கிறார்கள்.
இனவெறி கொண்ட காவல் அதிகாரி, அவருக்கு எதிர்மறையாக நல்ல காவல் அதிகாரி, குடிகாரர்கள், கொலைகாரர்கள், போதை மருந்து கடத்துபவன், செல்வந்தர்கள், இனவெறியாளர்கள், முன்னாள் போர்வீரன் என பல்வகை மனிதர்களை சந்திக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு நேரத்திலும் அத்துப்பாக்கி பயன்படுத்தத் தூண்டும் சம்பவங்கள் நடக்கின்றன. படத்தின் ஓட்டம் & பதட்டம் அதிகரிக்கின்றது. படத்தின் இறுதி வரை இப்பதட்டம் நம்மை உட்கொள்கிறது.

இப்பதட்டம் இறுதிக்காட்சியில் உச்சத்தை அடைகிறது. சற்றும் எதிர்பாராத நேரத்தில் எதிர்பாராத விதத்தில் வந்த இறுதிக்காட்சி அதிர்வை ஏற்படுத்தியது. அதை எப்படி சொல்வது என்று தெரியவில்லை உங்களுக்கு..மன்னிக்கவும் படத்தின் இறுதிக்காட்சி இன்னும் சிலநாட்களுக்கு அடிக்கடி நினைவில் வந்தபடியிருக்கும். திரையில் கான்க....

மூன்று மைய கதாபாத்திரங்களில் நடித்திருக்கும் Vincent Cassel, Hubert Kounde, Said Taghmaoui மூவரும் பட்டையைக் கிளப்பியிருக்கிறார்கள். அந்த கதாபாத்திரங்களுக்கு ஏற்ப உடல்மொழியும் வசன உச்சரிப்புகளும் சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார்கள் என்று சொல்வதைவிட அந்த கதாபாத்திரங்களில் வாழ்ந்துயிருக்கிறார்கள். அதிலும் Vincent (Vinz) தன் கையில் துப்பாக்கி இருப்பதால் தெனாவெட்டுடன் அலைவதும் பின்னர் துப்பாக்கியைப் பயன்படுத்த நேரும்போது பயம்கொள்வதுமென அட்டகாசமாக நடித்திருக்கிறார்.

வன்முறையைக் கட்டவிழ்த்துவிடும் வலியவர்கள் மீதான பயம் வெறுப்பாக உருமாறும் நிலை சிறப்பாக பதிவாக்கப்பட்டுள்ளது.

இப்படம் முழுக்க கருப்பு வெள்ளையில் படமாக்கியிருக்கிறார்கள். வித்தியாசமான காமிரா கோணங்களும் காட்சியமைப்புகளும் ரசிக்கும்படி உள்ளன.

இப்படத்தின் திரைக்கதை என்னவென்று சொல்ல ஆரம்பத்தில் வேலையின்றி அரட்டைகளில் பொழுதைக் கழிக்கும்போது மெதுவாக நகரும் காட்சிகள் நண்பர்களின் கையில் துப்பாக்கி கிடைத்து பாரிஸுக்கு சென்றபின் அசுர வேகத்தில் செல்கின்றன.

இந்த மூன்று கதாபாத்திரங்களும் படத்தின் இறுதிக்காட்சியும் யாரையும் நியாயப்படுத்தாமல் உள்ளது உள்ளபடி படமாக்கியிருப்பது படத்தை ரசிக்க வைக்கிறது.